Me suscribí porque para mí eres un ejemplo a seguir. Las postales son cortitas, y aunque a veces las leo con retraso, siempre me hace ilusión encontrarlas en el buzón, porque siempre encuentro en ellas algo que me inspira: un artista, una canción, una frase, una foto... Me ayudan a pensar y mola mucho. Muchas gracias por compartirlas :)
Ola, pois eu subscribinme porque pareceume moi interesante o proxecto. Son das que aínda envío cartas e postais de Nadal físicas e gustoume a idea de ler postais durante o confinamento. Tanto o que escribes como as fotos son xeniais, mais as ligazóns que compartes son realmente interesantes e che permiten alixeirar a testa de vez en cando. Parabéns pola iniciativa e ánimo para seguir con ela!
Grazas, Irene. Son dos que desfruta de enviar postais, especialmente cando estou de viaxe, aínda que cada vez o fago menos. A ver que nos vai deparando o futuro, a foto e o texto seguro que permanecen. As ligazóns cecais non sempre.
Muchas gracias, Marce. Aunque me conozcas podrían no gustarte los contenidos, así que agradezco doblemente tus palabras. Aunque en la última postal he hecho un paréntesis con la brevedad, no creo que vaya a abandonarla. A mi también me gustó escribir las dos postales sobre Hockney. Por cierto, ¿cuál fue el documental que viste? ¿Me lo recomiendas?
Me has regalado una bonita rutina. El formato me gusta mucho, su longitud y el listado de enlaces donde siempre descubro algo. Te he robado alguno incluso para mis newsletter. Particularmente me encantaría poder leer más, un poquito más de desarrollo. No te pongo una pega compañero.
Muchas gracias, Granada. Aunque a veces fallo unas horas en la entrega, trato de cumplir cada viernes. Me alegra ver que los enlaces te resultan útiles y me alegro de que te los lleves para seguir dándoles alcance, a ver si en este año continúo con el mismo ritmo de enlaces, tengo dudas...
Gracias a Anxo por darme a conocer sus postales. En estos respetuosos y nada invasivos mensajes, imagen y texto son imprescindibles, y ambas dejan un agradable run run de reflexión que me acompaña durante el fin de semana. ¡Gracias!
Muchas gracias, Almudena. Me gusta leer esto que me cuentas, si te sirven para reflexionar y desconectar de la rutina, a mi me ha valido la pena este año.
Me suscribí porque el proyecto y los contenidos (y la forma de hilarlos) me pareció interesante, como decía Iris por ahí. Llevo muy poquito tiempo. Asi que soy toda ojos para lo que venga y lo que nos tengas preparado. Gracias.
Yo creo que también descubrí ‘Postales…’ por Oscar, vía conXeito, ¡y me enganché! supongo que al principio fue la curiosidad y poco a poco se creó una rutina agradable… me gusta comprobar que en medio del spam siguen existiendo signos de vida. Del contenido todo me resulta interesante, pero si tengo que escoger, sería la imagen, creo que tus fotografías cuentan muchas historias :) Gracias Anxo, ¡espero que continúen!
Muchas gracias, Uqui. Qué ilusión me hace ver que alguien le presta tanta atención a las fotografías como al texto. Espero que podamos seguir disfrutando de la rutina, aunque a veces, como hoy, llegue con un poco de retraso a mi cita.
Lo que más me gusta de las postales es la reflexión, el pensamiento o el sentimiento que compartes. Me hace sentirme más humana cuando de repente me veo reconocida en algo o tu reflexión me lleva a pensar en otra cosa referente a mi. Me hace pensar que es real, estoy cansada de estereotipos, falsas apariencias, de la perfección de internet. Estas postales son algo real, algo único y eso es lo que me gustaría seguir viendo.
Muchas gracias por tu comentario, Cris. Me alegra mucho leer que sientes las reflexiones reales, pues lo son o al menos lo intentan. Creo que tu reflexión está muy conectada con el contenido de la postal número 53, a ver qué te parece.
Me enteré de la existencia de las postales vía la newsletter conXeito. ¡Benditos enlaces! Y desde entonces disfruto mucho de este placer "miúdo" que es dejarse llevar por una idea, una evocación o una reflexión. Creo que al ser una publicación tan personal la miro también de forma muy personal, por lo que a veces depende más de mi estado cuando la leo que de la postal en si. Unas veces la leo a toda prisa en la vorágine diaria, otras me deleito a fondo con los enlaces y me quedo pasmado en la foto. Aunque en general el texto es lo que más me llega de la postal y el resto lo refuerza. En definitiva, no hay una postal o un contenido que me guste más, prefiro dejarme llevar y disfrutar de como viene.
Y sí, miro al futuro con optimismo. Muchas gracias por compartir las postales.
Muchas gracias, Isaac. Me gusta ver cómo las reflexiones se abren hueco en vuestras vidas y cada uno las integráis de una forma distinta. Mirar al futuro y vivir el presente. El equilibrio (casi) imposible.
Me suscribí a las postales porque me pareció un proyecto interesante. Me gusta mucho descubrir referencias aunque no sabría decir qué me gustaría ver en un futuro... ¿sorpresas quizá?
Me suscribí porque para mí eres un ejemplo a seguir. Las postales son cortitas, y aunque a veces las leo con retraso, siempre me hace ilusión encontrarlas en el buzón, porque siempre encuentro en ellas algo que me inspira: un artista, una canción, una frase, una foto... Me ayudan a pensar y mola mucho. Muchas gracias por compartirlas :)
Muchas gracias, María. Qué bonitas palabras, sin duda son un acicate para seguir escribiendo y haciendo fotos cada semana. Gracias a ti por estar ahí.
Ola, pois eu subscribinme porque pareceume moi interesante o proxecto. Son das que aínda envío cartas e postais de Nadal físicas e gustoume a idea de ler postais durante o confinamento. Tanto o que escribes como as fotos son xeniais, mais as ligazóns que compartes son realmente interesantes e che permiten alixeirar a testa de vez en cando. Parabéns pola iniciativa e ánimo para seguir con ela!
Grazas, Irene. Son dos que desfruta de enviar postais, especialmente cando estou de viaxe, aínda que cada vez o fago menos. A ver que nos vai deparando o futuro, a foto e o texto seguro que permanecen. As ligazóns cecais non sempre.
Me suscribí porque te conozco ;).
La foto y que es un texto breve es la parte que más me gusta. Podría decirse que el formato.
El post de Hockney, me inspiró para ver un documental sobre su vida.
Muchas gracias, Marce. Aunque me conozcas podrían no gustarte los contenidos, así que agradezco doblemente tus palabras. Aunque en la última postal he hecho un paréntesis con la brevedad, no creo que vaya a abandonarla. A mi también me gustó escribir las dos postales sobre Hockney. Por cierto, ¿cuál fue el documental que viste? ¿Me lo recomiendas?
Hubo uno de su retrospectiva en la real academia https://www.youtube.com/watch?v=Cdqch3-D94A
Tratando de encontrar el docu que vi, encontré esta peli que igual también es interesante https://www.youtube.com/watch?v=ztCjudcK_Gw
Realmente hay muchos docus y entrevistas interesantes sobre él en youtube y demás, me relajan mucho sus historias. :) a ver que te parecen.
Qué bien, Marcela. No conocía estos que me compartes. Yo he visto este: https://www.youtube.com/watch?v=wNwFfNn96zc
Me has regalado una bonita rutina. El formato me gusta mucho, su longitud y el listado de enlaces donde siempre descubro algo. Te he robado alguno incluso para mis newsletter. Particularmente me encantaría poder leer más, un poquito más de desarrollo. No te pongo una pega compañero.
Muchas gracias, Granada. Aunque a veces fallo unas horas en la entrega, trato de cumplir cada viernes. Me alegra ver que los enlaces te resultan útiles y me alegro de que te los lleves para seguir dándoles alcance, a ver si en este año continúo con el mismo ritmo de enlaces, tengo dudas...
Gracias a Anxo por darme a conocer sus postales. En estos respetuosos y nada invasivos mensajes, imagen y texto son imprescindibles, y ambas dejan un agradable run run de reflexión que me acompaña durante el fin de semana. ¡Gracias!
Muchas gracias, Almudena. Me gusta leer esto que me cuentas, si te sirven para reflexionar y desconectar de la rutina, a mi me ha valido la pena este año.
Me suscribí porque el proyecto y los contenidos (y la forma de hilarlos) me pareció interesante, como decía Iris por ahí. Llevo muy poquito tiempo. Asi que soy toda ojos para lo que venga y lo que nos tengas preparado. Gracias.
Muchas gracias, Paula. Espero que sí, que los cambies no sean a peor 😇 No tomes la última entrega como referencia, era algo especial. Seguimos...
Yo creo que también descubrí ‘Postales…’ por Oscar, vía conXeito, ¡y me enganché! supongo que al principio fue la curiosidad y poco a poco se creó una rutina agradable… me gusta comprobar que en medio del spam siguen existiendo signos de vida. Del contenido todo me resulta interesante, pero si tengo que escoger, sería la imagen, creo que tus fotografías cuentan muchas historias :) Gracias Anxo, ¡espero que continúen!
Muchas gracias, Uqui. Qué ilusión me hace ver que alguien le presta tanta atención a las fotografías como al texto. Espero que podamos seguir disfrutando de la rutina, aunque a veces, como hoy, llegue con un poco de retraso a mi cita.
Lo que más me gusta de las postales es la reflexión, el pensamiento o el sentimiento que compartes. Me hace sentirme más humana cuando de repente me veo reconocida en algo o tu reflexión me lleva a pensar en otra cosa referente a mi. Me hace pensar que es real, estoy cansada de estereotipos, falsas apariencias, de la perfección de internet. Estas postales son algo real, algo único y eso es lo que me gustaría seguir viendo.
Muchas gracias por tu comentario, Cris. Me alegra mucho leer que sientes las reflexiones reales, pues lo son o al menos lo intentan. Creo que tu reflexión está muy conectada con el contenido de la postal número 53, a ver qué te parece.
Me enteré de la existencia de las postales vía la newsletter conXeito. ¡Benditos enlaces! Y desde entonces disfruto mucho de este placer "miúdo" que es dejarse llevar por una idea, una evocación o una reflexión. Creo que al ser una publicación tan personal la miro también de forma muy personal, por lo que a veces depende más de mi estado cuando la leo que de la postal en si. Unas veces la leo a toda prisa en la vorágine diaria, otras me deleito a fondo con los enlaces y me quedo pasmado en la foto. Aunque en general el texto es lo que más me llega de la postal y el resto lo refuerza. En definitiva, no hay una postal o un contenido que me guste más, prefiro dejarme llevar y disfrutar de como viene.
Y sí, miro al futuro con optimismo. Muchas gracias por compartir las postales.
Muchas gracias, Isaac. Me gusta ver cómo las reflexiones se abren hueco en vuestras vidas y cada uno las integráis de una forma distinta. Mirar al futuro y vivir el presente. El equilibrio (casi) imposible.
Me suscribí a las postales porque me pareció un proyecto interesante. Me gusta mucho descubrir referencias aunque no sabría decir qué me gustaría ver en un futuro... ¿sorpresas quizá?
Muchas gracias por leerlas, Iris. Habrá sorpresas, seguro que más pronto que tarde 😉